Ze was jong nog. Net jarig geweest. Midden in haar leven. Haar energie was er nog en toch was ze weg. Ze was zich nog enorm bewust van haar lichaam en ze had te sterven. Om te ervaren dat het lichaam het lichtschip is. De manier om het leven te ervaren. Wij zijn ons lichaam niet en toch is het het enige dat we hebben om leven op aarde te ervaren. Dus je kan er maar beter heel zuinig op zijn. Want zonder zijn we “alleen nog maar bewustzijn, licht”.
Ze dacht dat ze een massage zou krijgen, maar het bleek werkelijk Sjamanistisch lichaamswerk LomiLomi. Verbonden met Aloha – vrij vertaald universele liefde, de adem van god – source, met haar voorouders, met alle lichtwezens die haar intentie wilden ondersteunen. De intentie om ook fysiek, in de zorg voor haar lichaam, op haar pad zou komen. Weer in alignment zou zijn met haar missie.
En daarvoor had ze kennelijk te ervaren dat ze dood was, gebalsemd werd, haar levenloze lichaam opgetild, verplaats. Tegelijk megabewust van haar lichaam én vanuit een andere dimensie als observator aanwezig. Het ene inzicht na het andere, downloads, lichttaal…
En ik herken het, want ik heb vergelijkbare ervaringen gehad met LomiLomi. Als naakt baby’tje, net op de wereld. In dezelfde sessie mijn oude levenloze lichaam gedragen. Aan handen en voeten in een massagraf geslingerd worden. Een soort concentratiekamp. Maar dus ook gebalsemd worden. Verschillende manieren van sterven in één sessie. Én naar het licht gaan, god ontmoeten en weer terug komen. Herboren. Horen dat ik dingen gezegd had. Ze hadden het opgeschreven wat ik uitsprak:
“Ik zie het licht van god. Ik ben de liefde van god. Ik zie god.”
En het meest bizar;
“Ik lig hier naakt in het aanschijns gods”.
Taal die ik zelf nooit zou gebruiken en waar ik geen enkele herinnering aan had. En het klopt dat ik een volle ontmoeting had met wat mijn mind kennelijk omschreef als god. En het was echt zo ongelofelijk mooi! Dus ik zou bijna willen beweren, dat ik weet wie we zijn, wat we zijn. Ik heb het gezien en het is onbeschrijfelijk.
Een soort near death experience maar dan voortkomend uit een… massage… Serieus?! En nu had ik dus een dame op de tafel, waarvan ik al heel snel voelde dat ze ging sterven, dat ze ging reizen, dat ze herboren zou worden. En het gebeurde. Diepe processen, onder mijn handen en armen. Door mij heen, verder dan de vezels en structuren van het lijf. Dit is zulk heilig werk!
Er wordt wel gezegd dat LomiLomi de ziel dieper in het lichaam laat zakken. Wat mij betreft is het dat en meer. En exact wat je op dat moment kan ontvangen, afhankelijk van je intentie en je overgave. En voor de duidelijkheid; ik doe wat met handen en armen, maar het gaat niet om mij. Dat heb ik weer zo mooi kunnen voelen. Het gaat om wegstappen, loslaten wat ik geleerd heb, mijn armen penselen en de ontvanger het canvas. En de stroom van liefde en hoger weten, de verf. Ik kan schilderen wat ik wil, maar zonder verf, geen schilderij.
Gisteren ontstond weer een magisch schilderij. Een diepe ervaring, die ik met een diepe buiging naar het canvas, eer. Want ze was klaar om de verf te ontvangen! Volle overgave en vertrouwen. Bereid om te sterven en herboren te worden. Wat zit daar een kracht in!
Dank dank dank! Dat ik dit diepe werk mag doen! Aloha!